روستای شگفت انگیز ابیانه

در ۴۰ كیلومتری شمال غربی نطنز واقع در شمال شرقی استان اصفهان و در دامنه زیبا و سرسبز ارتفاعات كركس ، روستایی بسیار زیبا و كهن واقع است به نام ابیانه. ...

مهرداد زینلیانشنبه 18 آبان 1387 | 17 سال پیشدر ۴۰ كیلومتری شمال غربی نطنز واقع در شمال شرقی استان اصفهان و در دامنه زیبا و سرسبز ارتفاعات كركس ، روستایی بسیار زیبا و كهن واقع است به نام ابیانه. این روستا را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمرهٔ استثنایی ‏ترین روستاهای ایران به شمار آورد. شكوه معماری بومی و سرشار از زیبایی این روستا، آن را در شمار نمونه‏ های كم نظیر دیدنی‏های جهان درآورده است. ابیانه نقطه ‏ای خوش منظره و خوش آب و هوا که با ارتفاعی در حدود 2100 تا 2200 متر از سطح دریا و برخورداری از نعمت چشمه ساران و منابع آبی کوهستان و باغات زیبا و انبوه ، دارای موقعیت طبیعی مساعدی نیز می باشد. در دورهٔ صفویه هنگامی كه شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می‏رفتند بسیاری از نزدیكان آنها و درباریان ترجیح می‏دادند در ابیانه اقامت كنند. شمار خانه ‏های ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۱ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده؛ این خانه‏ ها تماماً بر روی دامنه پرشیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی كه پشت بام مسطح خانه‏ های پایین دست، حیاط خانه‏ های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی‏سازد. در نتیجه، ابیانه در وهلهٔ اول روستایی چند طبقه به نظر می‏آید كه در بعضی موارد تا چهار طبقهٔ آن را می‏ توان مشاهده كرد. اتاقهای ابیانه به پنجره‏های چوبی ارس مانند مجهزند و اغلب دارای ایوانها و طارمیهای چوبی پیش آمدهٔ مشرف بر كوچه ‏های تنگ و تاریك‏اند كه خود به صورت مناظر جالبی درآمده‏اند. نمای خارجی دیوارهای خانه‏ های ابیانه با خاك سرخی كه معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده است. از آنجا كه در دامنه ‏های شیبدار ابیانه فضای كافی برای ساختن خانه‏ های موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شده است كه هر خانواده انبار غار مانندی در تپه‏های یك كیلومتری روستا، در كنار جاده و نرسیده به ابیانه ایجاد نماید. این غارها كه در دل تپه‏ ها حفر شده‏اند و از بیرون تنها درهای كوتاه و محقر آن نمودار است برای نگهداری دامها و نیز آذوقهٔ زمستانی و اشیای غیرضروری مورد استفاده قرار می‏گیرد. زندگی مردم ابیانه كشاورزی و باغداری و دامداری است كه با روشهای سنتی اداره می‏شود. بیشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همكاری دارند. ابیانه دارای هفت رشته قنات است كه برای آبیاری مزارع و باغات مورد استفاده قرار می‏گیرد. گندم، جو، سیب‏ زمینی و انواع میوه به خصوص سیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو در ابیانه به دست می‏آید. در سالهای اخیر قالی‏بافی در ابیانه رواج پیدا كرده و نزدیك به ۳۰ كارگاه قالی‏بافی در آنجا دایر شده است. در گذشته گیوه ‏بافی از جمله مشغله‏ های پردرآمد زنهای ابیانه بوده است كه امروزه تا حدی متروك شده است. مردم ابیانه به سبب كوهستانی بودن منطقه و دور بودن محل آنها از مراكز پر جمعیت و راههای ارتباطی، قرنها در انزوا زیسته و در نتیجه بسیاری از آداب و رسوم قومی و سنتی و از جمله زبان و لهجهٔ قدیم خود را حفظ كرده ‏اند. زبان مردم ابیانه فارسی با لهجهٔ خاص ابیانه ‏ای است كه با لهجه‏ های متداول در جاهای دیگر تفاوت اساسی دارد. لباس سنتی آنها، هنوز هم میان آنها رواج دارد و در حفظ آن تاكید و تعصب از خود نشان می‏دهند، در مردان شلوار گشاد و درازی از پارچهٔ سیاه و در زنها پیراهن بلندی از پارچه‏ های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این، زنهای ابیانه معمولاً چارقدهای سفیدرنگی بر سر دارند. قدیم‏ترین اثر تاریخی ابیانه آتشكده‏ای است كه مانند دیگر بناهای ده در سراشیبی قرار گرفته است. آتشكده ابیانه را نمونه ‏ای ازمعابد زردشتی دانسته‏اند كه در جوامع كوهستانی ساخته می‏شد. مهم‏ترین بنا و اثر تاریخی این روستا یك باب مسجد جامع و قدیم‏ترین اثر تاریخی این مسجد منبر چوبی منبت‏كاری آن است كه در سال ۴۶۶ هجری قمری ساخته شده است. مسجد قدیمی دیگر ابیانه مسجد برزله است كه دارای فضای دلبازی است و روی لنگه در شرقی آن سال ۷۰۱ هـ. ق. نوشته شده است كه مربوط به دورهٔ ایلخانان است.مسجد تاریخی دیگر ابیانه مسجد حاجتگاه است كه كنار صخره‏ای در كوهستان بنا شده و بر در ورودی شبستان آن تاریخ ۹۵۲هـ. ق. مشاهده می‏شود. روستای ابیانه دارای دو زیارتگاه است: یكی مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا كه به گفته اهالی فرزندان امام موسی كاظم بوده‏اند؛ و زیارتگاه دیگر ابیانه قدمگاه نامیده می‏شود. از جمله جاها و اماكن دیدنی دیگر ابیانه می‏توان از خانه غلام نادرشاه و خانه نایب حسین كاشی نام برد. دسته‌بندی شهرها و روستاهای تاریخی اصفهان کلید‌واژه روستای شگفت انگیز ابیانه 95K بازدید

محمد ب مهرداد ممنون واقعا روستای قشنگی هستششنبه 18 آبان 1387 | 17 سال پیش

محمد جای قشنگیه .شنبه 18 آبان 1387 | 17 سال پیش

اردلان زرگریان من تاکنون دوبار این شوق را داشته ام که این روستای زیبا را ببینم و ایکاش این لیاقت را داشته باشم در این مکان زندگی کنمشنبه 18 آبان 1387 | 17 سال پیش

بابک ارجمندیروستای نای‌بند، نگینی در حاشیه کویرجایی با نخل، نارنج، انار و زیتون

بابک ارجمندیروستای پروادهنمای پانورامای ۳۶۰ درجه روستای پرواده، خراسان جنوبی

ابراهیم رفیعیبوم گردی شریف آباد دستکندی در دل کوه کهتویه بستکمحمد احمدی استاد بنّای اهل روستای کهتویه بستک هرمزگان با دستکند هایش در دل کوه و ایجاد چند اتاق، ساخت ابزار و وسایل تراشیده از سنگ، محیطی جذاب برای گردشگران به وجود آورده است.

بوم ما اقامتگاه بوم‌گردی سرای جواهردر بافت تاریخی و مرکز شهر قرار دارد. 20 متر فاصله با مسجد جامع نطنز، 30 متر با آتشکده نطنز

سپیده اصلاندوهوکدوهوک، روستایی چسبیده به بخش دیهوک از توابع شهرستان طبس است. روستایی باقی مانده از دل تاریخ. بناهای روستا هرکدام قصه‌ای از ایلخانیان تا قاجار و پهلوی‌ برای شما بازمی‌گویند. قدم به روستا که بگذارید آنقدر دست نخورده است که گویا تاریخ دست شما را گرفته و به صفحات بسیار ناب اش می‌برد. صفحاتی که کسی تابه‌حال نخوانده است.

مهدی مخلصیاندیهوک قدیمدیهوک شهر کوچکی است در شرق شهر طبس. وقتی درباره جاذبه‌های تاریخی آن جستجو کنید به شما اصفهک و نای‌بند پیشنهاد می‌شود. اما گوهری گم شده در دل این شهر است و آن بافت قدیمی این شهر است.

پروین هاوشروستای اصفهکاصفهک، روستایی است در میانه‌ی کویر مرکزی ایران در استان خراسان جنوبی و با مجموعه سکونتگاه های تاریخی که بافت تاریخی آن در چند دهه ی اخیر خالی ازحیات میگردد اما در پی بازسازی و احیای روستا،حیاتی دوباره می‌یابد. روستای اصفهک را میتوان از موفق ‌ترین نمونه‌های بازسازی مشارکتی به دست نیروهای مدنی و متخصص دانست.

بابک ارجمندیروستای نای‌بندروستای نای بند، از توابع بخش دیهوک و شهرستان طبس در استان خراسان جنوبی قرار گرفته

سعید جواهریموزه کلوکموزه کلوک نطنز ؛ از صفویه ،قاجار و پهلوی

سپیده اصلانقلعه كوهاباین کاروانسرا متعلق به دوره صفوی بوده و به شماره ۱۴۸۹ در سال 1355 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است

سپیده اصلانجندق‌جَندَق‌ ، دهستان‌ و شهری‌ در بخش‌ خور و بیابانک‌ در شهرستان‌ نائین‌ در استان‌ اصفهان‌.دهستان‌ جندق‌، به‌ مرکزیت‌ شهر جندق‌، تقریباً در جنوب‌ دشت‌ کویر و در شمال‌ بخش‌ خور و بیابانک‌ واقع‌ است‌. از شمال‌ به‌ دهستان‌ طُرود (در بخش‌ مرکزی‌ شهرستان‌ شاهرود)، از مشرق‌ و جنوب‌ شرقی‌ به‌ دهستان‌ بیابانک‌ و از جنوب‌ غربی‌ و مغرب‌ به‌ دهستان‌ چوپانان‌ (در بخش‌ اَنارک‌) محدود می‌شود و مشتمل‌ بر یازده‌ آبادی‌ و یک‌ شهر به‌ نام‌ جندق‌ است‌.

سپیده اصلانکاخ سرهنگ آباداین کاخ در جنوب روستای سرهنگ آباد که روستایی است سر سبز در دل کویر در فاصله ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی زواره در منطقه ای کوهستانی و خوش آب و هوا قرار گرفته است. ساخت این باغ توسط سرهنگ مصطفی قلی خان سهام السلطنه از امرای اردستان که مدت سی سال مسئول قراسورانی (ژاندارمی) حدود یزد و کاشان و اردستان به عهده ي وي بوده صورت گرفته است.

بابک ارجمندیروستای بیابانکبیابانک روستایی در حاشیه کویر مرکزی ایران

مونا سلطانیآتشکده نطنزآتشکده نطنز ،نیایشگاه زرتشتيان

بابک ارجمندیمسجد جامع نطنزمسجد جامع یا مسجد جمعهٔ نطنز

عباس رحمانیروستای گردشگری اورامان تختاورامان تخت یکی از روستاهای ایران با قدمت بیش از ۱۰۰۰ سال در بخش اورامان شهرستان سروآباد در جنوب شرقی مریوان استان کردستان قرار گرفته است.